مشکلات آموزش الکترونیکی

مشکلات آموزش الکترونیکی برای سازمانها و مؤسسات

علیرغم همه مزایا، آموزش الکترونیکی به دلیل محدودیتهایی که دارد جواب گوی همه نیازهای آموزشی نمی باشد. برخی از این محدودیت ها به شرح زیر است:
• هزینه بالای سرمایه گذاری: سرمایه گذاری اولیه برای آموزش الکترونیکی، نسبت به شیوه های سنتی بیشتر است.
• محدودیتهای تکنولوژیک: باید دید که آیا سطح تکنولوژی کنونی جوابگوی نیازهای آموزشی مورد نظر هست؟ آیا صرف هزینه بیشتر برای بهبود تکنولوژی آموزشی توجیه پذیر است؟ و آیا درصورت سرمایه گذاری برای ارتقای سطح تکنولوژی نرم افزار آموزش

مجازی سازگاری کامل بین همه این نرم افزارها و سخت افزارهای موجود وجود خواهد داشت؟
• موضوعات درسی نامناسب: برخی صاحب نظران معتقدند که همه موضوعات بصورت الکترونیکی قابل آموزش نیستند؛ هرچند که تعداد این موارد محدود است.
• پذیرش فرهنگی: در برخی مناطق جهان، بنا به ساختارهای فرهنگی و باورهای اجتماعی محلی، مردم اصولا” تمایلی به استفاده از کامپیوتر ندارند، چه رسد به آموزش الکترونیکی.

مشکلات آموزش الکترونیکی برای دانشجویان

دلایلی که ممکن است باعث شود آموزش الکترونیکی به اندازه سایر شیوه های آموزشی مورد استقبال قرار نگیرد عبارتند از:

• مسائل تکنیکی: بسیاری از افراد فاقد مهارت های تکنیکی لازم برای استفاده از شیوه های آموزش الکترونیکی هستند.
• قابلیت تحرک: هرچند شبکه اینترنت و استفاده از کامپیوترهای کیفی و جیبی وحتی تلفن های موبایل به شدت گسترش یافته، اما هنوز هیچ یک از موارد فوق از نظر سهولت حمل ونقل و امکان استفاده در همه جا، قدرت رقابت با کتاب و دفترهای سنتی را ندارند.
• کاهش تعاملات فرهنگی و اجتماعی: در آموزش الکترونیکی در مقایسه با شیوه های سنتی و حضوری آموزش، ارتباط رو در رو و چهره به چهره و زنده تقریبا” وجود ندارد. این امر می تواند اثرات منفی هم بر میزان پیشرفت درسی و هم بر رشد شخصیتی دانشجویان داشته باشد. البته با پیشرفت مداوم و سریع تکنولوژی، این مشکل مرتب درحال کم رنگ تر شدن است.

مشکلات آموزش الکترونیکی در ایران

علاوه بر مشکلات کلی مطرح شده در زمینه آموزش الکترونیکی، با توجه به شرایط داخلی مشکلات دیگری نیز در این زمینه وجود دارد. مهمترین مشکلات آموزش الکترونیکی در ایران به شرح زیر است:
• پایین بودن سرانه کامپیوترهای شخصی در کشور: متأسفانه هنوز هیچ آمار دقیق و رسمی در مورد تعداد کامپیوترهای خانگی موجود در کشور وجود ندارد. هرچند ظواهر امر حاکی از افزایش روز افزون و بسیار سریع تعداد کامپیوترهای خانگی است، اما هنوز به دلایل مختلف، کامپیوتر شخصی جزء لوازم ضروری منزل در نیامده است. از جمله این دلایل می توان به موارد زیر اشاره نمود: بالا بودن نسبی هزینه تهیه کامپیوتر، عدم اطلاع از قابلیت های بالقوه آن، پایین بودن تأسف بار سطح سواد کامپیوتر افراد حتی در میان تحصیل کرد گان و اساتید دانشگاه که این وسیله را در بسیاری از موارد در حد وسیله ای تزیینی در دفتر کار یا اسباب بازی در منزل تنزل داده است، برخی نگرش های منفی و بدبینانه فرهنگی نسبت به ورود کامپیوتر و اینترنت به محیط خانه که شاید خود ناشی از پایین بودن سطح سواد کامپیوتری و عدم اطلاع از قابلیت های مفید کامپیوتر باشد.

• نرخ پایین دسترسی به شبکه جهانی اینترنت در کشور: نرخ دسترسی به اینترنت در ایران حتی نسبت به کشورهای درحال توسعه مشابه بسیار پایین است. هرچند در این مورد نیز آمار دقیقی موجود نیست، اما بر اساس خوش بینانه ترین برآوردها در کشور تنها حدود دو میلیون نفر به اینترنت دسترسی دارند هر چند که پیش بینی می شود تا انتهای برنامه پنج ساله سوم این رقم به حدود 15 میلیون کاربر افزایش یابد.
• عدم همخوانی امکانات شبکه مخابراتی کشور با استانداردهای روز جهانی: در حال حاضر، شبکه دیتا تنها منحصر به شهرهای بزرگ و برخی شهرهای متوسط است به گونه ای که تنها 120 شهر کشور از امکانات این شبکه بهره مندند، هرچند که پیش بینی می شود این تعداد تا انتهای سال 1381 به 200 و در پایان برنامه پنج ساله سوم به 300 شهر افزایش یابد. درنتیجه حدود نیمی از ساکنان کشور در مناطقی زندگی می کنند که اصولا” امکان اتصال به اینترنت وجود ندارد. از این گذشته، حتی در مناطقی که امکان اتصال وجود دارد، به دلیل پهنای کم باند، و استفاده از سیم های مسی فرسوده در شبکه مخابراتی، سرعت انتقال داده ها بسیار پایین است.

• عدم حمایت از مالکیت معنوی: شاید یکی از مهمترین عوامل عقب ماندگی فعالیتهای فرهنگی در کشور نسبت به سایر نقاط جهان، عدم رعایت حقوق مؤلف است. متأسفانه تهیه کپی های غیر مجاز از آثار فرهنگی در کشور خود تبدیل به فرهنگ شده است. با توجه به هزینه بسیار زیاد تهیه مطالب اصیل علمی مناسب برای ارائه در دوره های آموزش الکترونیکی، این مسئله همه ارائه دهندگان بالقوه خدمات آموزش الکترونیکی را تهدید می کند.

آیا منافع استفاده از آموزش الکترونیکی اشکالات آن را جبران می کند؟

وزن و نسبت مزایا و معایب استفاده از آموزش مجازی بسته به اهداف برنامه آموزشی، مخاطبین، زیرساخت های تکنولوژیک سازمان ارائه دهنده و حتی باورهای فرهنگی و اجتماعی متفاوت است. اما جای هیچ بحثی نیست که این شیوه آموزش به سرعت در حال گسترش است و بیشتر صاحب نظران معتقدند که مزیت های چشمگیر این شیوه، تضمین کننده نقش رو به گسترش آن در استراتژی های آموزشی است.